อยากจะบอกทุกๆท่านว่า ตัวของข้าพเจ้าเองนั้น ก็ไม่ได้พิเศษ เลิดเลออะไร ไม่ได้ร่ำรวยเงินทอง ไม่ได้มีบ้านใหญ่โตโอฬาร แต่ที่รวยอยู่ ณ เวลานี้ ก็คือ ความสุข คะ ซึ่งอีกหลายๆท่าน อาจไม่มี ก็เป็นได้ ทุกเวลานาทีของชีวิตของข้าพเจ้านี้ไม่ได้มีไว้เพื่อตัวเอง ไม่ได้มีไว้เพื่อใครคนใดคนหนึ่ง และก็ไม่ได้มีไว้สำหรับเที่ยวเล่น....แต่ชีวิตนี้ เกิดมาเพื่อ คุณพ่อ คุณแม่ และพระพุทธศาสนา คะ
การที่ครอบครัวได้หล่อหลอมตัวข้าพเจ้าให้ได้เข้าวัด ทำบุญ ตักบาตร หล่อๆๆๆ หลอม ๆๆ จนเกือบเกรียมอะ...ไม่ใช่ละ...กลับๆมามีสาระต่อกันคะ...จนปัจจุบันไม่คิดมีครอบครัว ไม่คิดว่าจะเอาครัวมาครอบตัวเอง....แต่ก็ไม่เห็นเกี่ยวอะนะ....เกี่ยวซิ ก็เพราะสมัยนี้อะนะ ผู้ชายดีๆ รักเดียวใจเดียว เอาการเอางานไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เล่นการพนันนะ......หาไม่ได้แล้ว..(จริงป่าวคะคุณผู้ชาย).....ก็เพราะไรก็เพราะ....คนดีๆนะ ....ไปบวชกันหมดแล้วอะดิ.. 555
เพราะฉะนี้ ก็เลยได้มาเข้าวัดพระธรรมกาย.....อะๆ ไม่ใช่อย่างที่คิดนะคะ บ่ได้มาหาผู้ชายในวัด... แต่ไม่คิดจะมีครอบครัวแล้ว มาหาที่พึ่งในยามที่เมื่อเราต้องละโลกไปแล้วต่างห่างละคะ.....แนะๆๆอย่าคิดลบ....นะมันไม่ดี
มาเข้าวัดตั้งแต่สมัยเรียนปีแรกที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง ปี 2537 -2539 ก็ไม่มีไรมาก ตามๆเพื่อนมาเที่ยว ....ใช่ๆคุณมาเที่ยววัดกัน
วัดนี้สมัยนั่นมาใหม่ๆๆก็ได้พบ คุณยายอาจารย์จันทร์ ขนนกยูง (ปัจจุบัน คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง) ก็สอนให้รักความสะอาดรักความเป็นระเบียบมากๆ ข้าพเจ้ามาใหม่ก็วัยรุ่นอะนะมีแรง ไม่หลับไม่นอน ก็ยัง Aler ช่วยได้หมดทุกอย่างเป็นอาสาสมัคร มาช่วยแจกข้าว แจกน้ำ สาธุชน ได้ล้างจาน เช็ดเสื่อ รู้ไหมวัดพระธรรมกายสอนให้เช็ดเสื่อทั้งข้างบนและข้างล่างของเสื่อ สอนให้ล้างห้องน้ำ เข้าแล้วจะออกมาสำรวจก่อนออกให้ห้องน้ำนั่นแห้งสนิท คนต่อๆไปมาเข้ายังต้องคิดว่าเค้ามาเข้าห้องน้่ำนี้คนแรกแน่ๆเลย ส่วนการทำความสะอาดก็ต้องทำจากข้างบนลงข้างล่าง ทำความสะอาดจากซอกเล็กออกมาข้างนอก ชอบความสะอาดอะนะก็เลยติดรถฟรีมากินข้าวฟรีที่วัดแทบทุกอาทิตย์ แต่ประมาณปี 2539 วัดก็มีเรื่องนะ ไม่รู้เรื่องโน้นนี่นั่น เยอะๆๆแยะๆไปหมด หมดเรื่องนี้ก็มีเรื่องนั้น ยังไม่หมดเรื่องนั้น ก็มีเหตุให้กลับมาเรื่องนี้อีก โอ๊ย!!! เยอะไปหมด
เพราะฉะนี้ ก็เลยได้มาเข้าวัดพระธรรมกาย.....อะๆ ไม่ใช่อย่างที่คิดนะคะ บ่ได้มาหาผู้ชายในวัด... แต่ไม่คิดจะมีครอบครัวแล้ว มาหาที่พึ่งในยามที่เมื่อเราต้องละโลกไปแล้วต่างห่างละคะ.....แนะๆๆอย่าคิดลบ....นะมันไม่ดี
มาเข้าวัดตั้งแต่สมัยเรียนปีแรกที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง ปี 2537 -2539 ก็ไม่มีไรมาก ตามๆเพื่อนมาเที่ยว ....ใช่ๆคุณมาเที่ยววัดกัน
วัดนี้สมัยนั่นมาใหม่ๆๆก็ได้พบ คุณยายอาจารย์จันทร์ ขนนกยูง (ปัจจุบัน คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง) ก็สอนให้รักความสะอาดรักความเป็นระเบียบมากๆ ข้าพเจ้ามาใหม่ก็วัยรุ่นอะนะมีแรง ไม่หลับไม่นอน ก็ยัง Aler ช่วยได้หมดทุกอย่างเป็นอาสาสมัคร มาช่วยแจกข้าว แจกน้ำ สาธุชน ได้ล้างจาน เช็ดเสื่อ รู้ไหมวัดพระธรรมกายสอนให้เช็ดเสื่อทั้งข้างบนและข้างล่างของเสื่อ สอนให้ล้างห้องน้ำ เข้าแล้วจะออกมาสำรวจก่อนออกให้ห้องน้ำนั่นแห้งสนิท คนต่อๆไปมาเข้ายังต้องคิดว่าเค้ามาเข้าห้องน้่ำนี้คนแรกแน่ๆเลย ส่วนการทำความสะอาดก็ต้องทำจากข้างบนลงข้างล่าง ทำความสะอาดจากซอกเล็กออกมาข้างนอก ชอบความสะอาดอะนะก็เลยติดรถฟรีมากินข้าวฟรีที่วัดแทบทุกอาทิตย์ แต่ประมาณปี 2539 วัดก็มีเรื่องนะ ไม่รู้เรื่องโน้นนี่นั่น เยอะๆๆแยะๆไปหมด หมดเรื่องนี้ก็มีเรื่องนั้น ยังไม่หมดเรื่องนั้น ก็มีเหตุให้กลับมาเรื่องนี้อีก โอ๊ย!!! เยอะไปหมด
